Goedenavond lieve allemaal,

Eindelijk tijd gevonden om jullie weer op de hoogte te brengen van mijn leven hier in Malawi :).

Afgelopen zaterdag lekker weekend, uitslapen was er alleen niet bij. We zouden om 6 uur namelijk vertrekken richting Nkhoma mountain. Uiteindelijk werden we om 6 uur Afrikaanse tijd (lees kwart voor 7) opgehaald door Rachid, onze chauffeur en tevens gids van de dag, echt een lieverd! Na een uurtje rijden, met echt een prachtig uitzicht wat me deed denken aan mijn week in Lesotho, kwamen we aan bij de voet van Nkhoma mountain. Een prachtige berg van bijna 2 km hoog. Bepakt met rugzakken vol water, eten en zonnebrand begonnen we vol goede moed aan onze klim. Gelukkig waren we al vroeg vertrokken dus was het nog niet heel erg warm. Al vrij snel stond toch het zweet op onze rug en moesten we geregeld even stoppen voor een drinkpauze, waarbij we dan ook meteen konden genieten van het prachtige uitzicht! Na een zware klim, soms zelfs op handen en voeten, kwamen we, vergezeld door een aantal lokale jongens (op blote voeten!), aan op de top van de berg. Wat we daar tegenkwamen leek wel in scène gezet! Misschien wel 150 mensen stonden op de top van de berg mais te grillen op open vuur. We hebben onze ogen uitgekeken, om nog maar te zwijgen over het uitzicht, prachtig! En niet alleen wij keken onze ogen uit, ook alle mensen op de berg keken hun ogen uit. Want net als dat wij verbaasd waren hen te zien, was het andersom natuurlijk ook een hele verassing voor hen om ons ineens bovenop de berg tegen te komen. We hebben heel wat foto's gemaakt, we leken wel beroemdheden! Na de fotosessie en de spelletjes met de kinderen was het tijd voor onze welverdiende lunch, de hongerige gezichtjes onze kant op bij het openen van onze tassen maakte echter dat we meteen geen honger meer hadden. De groep mensen kwam steeds dichter om ons heen staan. Uiteindelijk besloten we onze lunch halverwege de terugweg op te eten. Nu was de klim al vrij zwaar, maar de afdaling was nog veel zwaarder. Ook werden we bij het afdalen weer op de voet gevolgd door een aantal lokale jongens, die bijna huppelend de berg af gingen en hard om ons gestuntel moesten lachen. Haha, wij zelf uiteraard ook :). Aan het begin van de middag kwamen we moe naar voldaan weer aan bij de auto aan de voet van de berg. Nog even lekker ons gezicht gespoeld met heerlijk koud water uit de lokale bron om vervolgens weer in de auto te stappen terug naar area 47, sector 5. Onderweg onze ogen weer te kost gegeven. Een vrachtwagen voorbij zien komen met misschien wel 40 mannen er bovenop gestapeld, mensen met levende geiten achterop hun fiets gebonden, vrouwen die hele zakken mais op hun hoofd hebben en dan ook nog een kind op hun rug dragen en gezellig kletsen met de vrouw naast zich, je kunt het zo gek niet verzinnen of je ziet het hier voorbij komen!

Na terugkomst inkopen gedaan voor de barbecue die we zaterdag avond hebben gegeven. Heerlijk eten en drinken ingekocht en na een kleine powernap alles klaargemaakt, het huis verbouwd, muziekinstallatie neergezet; wij waren klaar voor een feestje! En dat werd het ook, echt een geweldig leuke avond gehad. Ook hadden de jongens van de compound, Blackness, George, David en Maxwell, een kip geslacht en klaargemaakt voor op de barbecue. Heerlijk gegeten, gedronken en uiteraard veel gedanst tot in de late uurtjes, want een dansje dat kan hier in Afrika natuurlijk niet ontbreken!

Zondag was het echt een bende. Eerst lekker uitgeslapen waarna het toch echt tijd was geworden voor een grote schoonmaak. Gelukkig staken we allemaal de handen uit de mouwen en konden we rond 1 uur een spik en span huisje achterlaten en vertrokken we richting het zwembad. Daar lekker kunnen uitbrakken en genoten van het zonnetje. Thuis aardappeltjes gegeten uit de oven met kippendijen en salade van avocado, was weer smullen!

Maandagochtend de nieuwe werkweek weer aangebroken, heerlijk! Zie hier zo ontzettend veel verschillende casus, soms heel heftig, maar daardoor ook vaak ontzettend leerzaam. Maandag weer meegelopen met Dr. Chiundira op de OPD waar we onder andere een vrouw hebben gezien die bijna helemaal was opgegeten door de borstkanker, en helaas pas veel te laat naar het ziekenhuis was gekomen. We konden inmiddels niets meer voor haar betekenen en hebben haar weer naar huis moeten sturen met pijnstillers. Verder een aantal ontzettend vieze geïnfecteerde wonden gezien, waarvan de geur me nog een hele tijd zal bijblijven en nog heel wat andere, hier alledaagse, ziektebeelden als malaria voorbij zien komen. Omdat het zo ontzettend inspannend is de hele dag te moeten luisteren naar een voor mij onbekende taal, voelde de maandagavond alsof ik er alweer een hele week op had zitten. Ben dus lekker vroeg m'n bedje in gekropen. Haha in m'n slaap zeg ik volgens m'n kamergenootje af en toe wel wat woorden in het Chichewa, kalmpjes aan leer ik het dus toch wel een beetje, al kan ik er nog altijd geen touw aan vastknopen hoor haha!

Dinsdag was het weer tijd voor m'n favoriete bezigheid van de week; theatre! Vandaag stonden er weer een aantal keizersnedes op het programma, het verwijderen van een lipoom bij een klein jongetje en het corrigeren van een immens grote beiderzijdse liesbreuk bij een oude man. Natuurlijk mocht ik weer steriel staan bij alle operaties en helpen waar mogelijk!! Heb onder andere een baby'tje vast mogen houden die net was geboren zodat de navelstreng doorgeknipt kon worden, de liesbreuk van de oude man deels mogen corrigeren, en mogen hechten. Om de geweldige Afrikaanse ervaring compleet te maken in de middag Nsima gegeten met het OK personeel. Nsima is een substantie gemaakt van bloem en water en dient als basis van nagenoeg alle gerechten hier in Malawi. Wij aten het met groenten en vis, zonder bestek haha! Met m'n handen ging ik de Nsima te lijf, natuurlijk ging dit lang niet zo netjes als bij de ervaren Nsima-eters, maar uiteindelijk lukte het me om net als hen een balletje te draaien van de Nsima en deze als een soort van grijpertje te gebruiken om de groenten en de vis te pakken. Heerlijk en een geweldige ervaring! Naderhand weer met de ambulance mee naar huis gereden, maar eerst nog 'even' een patiënt met hersenvliesontsteking afgezet in een ander ziekenhuis. De arme man lag stuiptrekkend achterin de ambulance en Mariske en ik voelden ons erg opgelaten voorin de ambulance. De harde werkelijkheid van Malawi kwam zo wel heel dichtbij. Gelukkig ging het gaandeweg wat beter met de patient en is hij onderweg stabiel gebleven, de ambulance is namelijk alleen een vervoersmiddelen van het ene naar het andere ziekenhuis, er zit verder geen apparatuur in om een ernstig zieke patiënt stabiel te kunnen houden. Erg heftig!

Vandaag samen met Mariske aan een presentatie zitten werken, we willen namelijk een klinische les geven over pijnbestrijding. Het is ons namelijk opgevallen dat er hier al heel snel zware pijnstilling wordt voorgeschreven. We willen proberen hier de WHO pijnladder uit te leggen, om hopelijk het gebruik van pijnstilling te optimaliseren en zo ook meteen de kosten te verminderen. Hiervoor hebben we vandaag onder andere gesproken met de apotheker van Likuni Mission Hospital. We zijn hier vrijwel de hele dag mee bezig geweest.

Nu net lekker pizza gegeten, een wijntje ingeschonken en een muziekje opgezet. Tijd voor een beetje ontspanning! Onder het genot van lichtflitsen in de lucht en regen op het dak, waarbij we elkaar bijna niet kunnen verstaan zo hard gaat het tekeer, maakt het spelletje Uno de sfeer compleet. Welterusten alvast en tot snel!

Liefs,

Milou