Goedenavond lieve allemaal,

Graag wil ik jullie vertellen over mijn geweldige eerste paar dagen in Likuni Mission Hospital.

Woensdagochtend enigszins gespannen en bepakt met witte jas en stethoscoop vertrokken richting Likuni samen met Janneke. Met een minibus die eigenlijk veel te vol zat, niet alleen met mensen maar ook met kippen haha, kwamen we na zo'n drie kwartier aan bij Likuni Mission Hospital. Een ziekenhuis met ongeveer 230 bedden met een aparte mannen-, vrouwen-, kinder- en labourafdeling, waar vrouw bevallen en nazorg krijgen met hun kindje. Ook is er een soort huisartsenpost/SEH, hier bekend als de out patient department. Voor mensen met iets meer geld, in dit ziekenhuis moet namelijk betaald worden voor zorg, is er nog de privé afdeling. We werden hartelijk ontvangen door sister Agnes, een non en tevens de directeur van het ziekenhuis. Vervolgens werd ik meegenomen naar de kledingmaker om mijn maten te laten opmeten, hij zou namelijk dezelfde dag nog een witte jas voor me maken. Zo gezegd zo gedaan, inmiddels loop ik in een ontzettend mooie witte jas rond :). Eenmaal terug bij sister Agnes heb ik dr. Chiundira ontmoet, de Malawiaanse arts met wie ik de komende 6 weken meeloop. Een ontzettend hartelijke en rustige man. Hij nam me mee en heeft me het hele ziekenhuis inclusief al het personeel laten zien. Ik werd aan iedereen voorgesteld als dokter Milou uit Nederland, de rest kon ik maar moeilijk verstaan, ze spraken namelijk in Chichewa, de lokale taal, dus ik lachte maar vriendelijk.

Na de introductie werden we in theatre verwacht, oftewel de operatiekamer. Dr. Chiundira kondigde aan dat hij een keizersnede moest gaan doen en stelde voor dat samen te doen. Dit klonk mij natuurlijk als muziek in de oren! En ondanks dat dit voor mij de aller eerste keizersnede ooit zou worden, mocht ik meteen assisteren!! Ik heb me zo snel ik kon in een wit pak gehesen en de veel te grote kaplaarzen die voor me klaar werden gezet aangeschoten. Het kostuum was niet compleet zonder slagersschort, mutsje, mondkapje en spatbril. Haha ik was inmiddels onherkenbaar! Nog even snel handen en onderarmen wassen met water en zeep en daarna achter de dokter de operatiekamer in. 'Steriel' (steriele jassen en doeken worden hier gewoon gewassen) pak aan, handschoenen aan en de operatie kon beginnen!

Nadat we de baarmoeder hadden geopend kwam er iets zwarts tevoorschijn, het duurde even voor ik het kon plaatsen; het bleken de haren van de baby! Veel tijd om er verder over na te denken had ik niet, in de verte hoorde ik namelijk 'push, Milou, push!'. Ik moest op de buik van de vrouw duwen zodat de dokter het hoofdje door de baarmoeder naar buiten kon begeleiden. Nadat het hoofdje tevoorschijn was gekomen ging het heel snel en voor ik het wist bungelde het krijsende jongetje aan één been in de handen van dr. Chiundira. Geweldig! De navelstreng werd doorgeknipt en het jongetje werd door de zuster nagekeken en meegenomen naar de afdeling. De moeder volgde een tijdje later.

Het meemaken van deze eerste keizersnede was zo ontzettend bijzonder dat ik nog altijd een beetje beduusd thuis kwam. In de avond gezellig met de andere vrijwilligers uit eten geweest bij een Italiaans restaurant en daarna moe en voldaan in slaap gevallen.

Donderdagochtend vertrok ik samen met Mariske om 6.30 richting de hoek van de straat. Hier zouden we om kwart voor 7 worden opgehaald door de ambulance waarmee we elke dag mee kunnen rijden naar het ziekenhuis en in de avond ook weer naar huis. Zo omzeilen we het reizen met de minibusjes, wat, zoals jullie inmiddels weten, namelijk niet altijd een succes is haha. De meeste Afrikanen zijn niet zo van het optijd zijn, maar de ambulance stond al klaar! 10 minuten te vroeg. Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis moesten we plaatsnemen langs de muur van het ziekenhuis, het was namelijk tijd voor de dagopening. Ik moest naar voren komen en werd, nogmaals, voorgesteld aan al het personeel van het ziekenhuis. Vervolgens werd de dag geopend met een stuk tekst uit de bijbel, in het Chichewa, waarna er een lied werd gezongen. Haha en denk nou niet dat wij als Nederlanders alleen hoeven te luisteren naar het prachtige tweestemmige gezang, nee wij kregen ook een boekje in onze handen gedrukt en moesten meezingen. Het zingen werd afgesloten met een gebed en iedereen werd een fijne dag toegewenst. Hierna was het tijd voor de overdracht. Hier worden alle patiënten die in de nacht zijn opgenomen overgedragen, ook worden de patiënten genoemd die extra aandacht verdienen. De overdracht is in het Engels, haha daar kwam ik zelf ook pas na tien minuten achter, het Engels is soms namelijk zo gebrekkig dat het net lijkt alsof ze gewoon in het Chichewa spreken. De rest van de dag doorgebracht in theatre waar ik opnieuw bij twee keizersnedes heb mogen assisteren, haha straks gaat het nog wennen! Verder een aantal wondinfecties geopereerd. Mocht zelf ook nog een gedeelte hechten! Al met al weer een geweldige dag, alles waar ik ooit over gelezen heb of van gedroomd heb beleef ik nu in het echt :).

Vandaag dus weer met veel plezier om half 7 vertrokken naar Likuni. Vandaag geen theatre, dit staat in principe alleen op dinsdag en donderdag gepland, maar vandaag dienst gedraaid in de out patient department. Helaas is de taalbarrière een dingetje, al kan ik inmiddels wel begroeten in het Chichewa, maar ik kan dus geen patiënten alleen zien. Gelukkig vertaalt de dokter een hoop voor me en is de statusvoering (in een klein handgeschreven boekje die iedere patient bij zich draagt) in het Engels. Heb patiënten gezien met malaria tot mensen met fertiliteitsproblemen. De variabiliteit is erg groot, wat het zo ontzettend leuk maakt! Ze beschikken hier in het ziekenhuis over een echo apparaat, röntgen apparaat, ze hebben een laboratorium waar verschillende waardes in het bloed kunnen worden gecontroleerd en sneltesten voor onder andere malaria kunnen worden gedaan. Mochten ze er in dit ziekenhuis niet uit komen, we hadden vandaag bijvoorbeeld een patient op het spreekuur met waarschijnlijk slokdarmkanker, maar dit ziekenhuis beschikt niet over en endoscoop, dan wordt de patient doorgestuurd naar een ander ziekenhuis. Het is allemaal best goed geregeld gezien de mogelijkheden die ze hier hebben.

Inmiddels lig ik uitgeteld op de bank onder de prachtige sterrenhemel te wachten tot de electriciteit het weer doet zodat ik kan gaan afwassen. Haha this in Africa. Alvast welterusten en tot snel!

Heel veel liefs,

Milou