Maswera bwanji (goede middag) lieve allemaal,

Dag twee heeft me alweer zoveel leuke nieuwe dingen gebracht, dat ik jullie mijn tweede reisverslag niet wilde onthouden!

Vanmorgen heerlijk vroeg gewekt door onze haan, die schijnbaar elke ochtend rond dezelfde tijd een kraaiwedstrijd houdt met de haan van de buren. Moeite met vroeg opstaan zal ik hier waarschijnlijk dus niet hebben haha. Vervolgens lekker buiten ontbeten, gedoucht met warm water (heel erg luxe voor Malawiaanse begrippen) en rond 7.45 richting de minibusjes gelopen met Julia. Hier hadden we namelijk om 8 uur met Janneke afgesproken, die ons allereerst mee zou nemen naar het weeshuis waar Julia de komende maand zal gaan werken. Reizen met een minibus is al een hele belevenis opzich, met z'n vijftienen in een busje gepropt, lekker dicht tegen elkaar aan met 30 graden, haha je kan wel raden hoe dat ruikt! Maar daarnaast is het ook nog eens een hele belevenis als je uit het raam kijkt. Mensen met kippen aan hun fietsstuur gebonden, hele stapels hout achterop de fiets of op hun hoofd, geslachte beesten die aan de kant van de weg hangen om verkocht te worden. Bizar en geweldig tegelijk!

Na een zweterige reis en een keertje overstappen in het centrum, stapten we uit bij Chitipi Children of the Nations Orphanage. Dit is een weeshuis waar kinderen wonen, 3x per dag te eten krijgen, verzorgd worden en onderwijs krijgen. Ze hebben een huisvader en -moeder en verder zijn er aunties die voor de kinderen zorgen. In totaal zitten er 34 kinderen en ze fungeren als één grote familie. We werden heel warm ontvangen en meteen rondgeleid door één van de aunties. We hebben de kamers van de kinderen gezien, alle kinderen hebben hun eigen bedje, en zijn toen naar de boerderij gegaan waar ze varkens houden en verder mais verbouwen. Natuurlijk werden we tijdens deze rondleiding gevolgd door aardig wat nieuwsgierige kinderen. Eenmaal terug in het weeshuis waren de kinderen niet meer zo verlegen en wilden ze allemaal met ons knuffelen, spelen en natuurlijk op de foto. Erg overweldigend, maar geweldig om te zien hoe dit project de kinderen echt een toekomst biedt. De kinderen blijven namelijk in het weeshuis totdat ze een opleiding hebben afgerond en een baan hebben gevonden om voor zichzelf te kunnen zorgen. Hierna zijn we door de huisvader met de auto afgezet in het centrum van de stad, nadat we eerst een zieke aunty in het ziekenhuis hadden gebracht. Ze had waarschijnlijk malaria..

We zouden binnen 10 minuutjes met een tiktuk worden opgepikt om van het weeshuis door te reizen naar de Medical Council om mijn inschrijving als medisch student in Malawi te regelen. Helaas bleken dit Afrikaanse 10 minuten, bijna een uur later werden we opgehaald op de afgesproken plek. We mochten met z'n drieën instappen. Onderweg werden we tegengehouden door een politieagente en moest één van ons uitstappen, we mochten namelijk maar met z'n tweeën in de tuktuk. Haha de regels veranderen hier met de dag, zolang je maar geld betaald. Uiteindelijk kwamen we met z'n drieën, in etappes wel te verstaan, aan bij Medical Council. Het is me nog altijd een raadsel hoe ze daar zo snel mijn opgestuurde gegevens hebben weten te vinden in de stapels dossiers die tot het plafond reikten, maar na 10 minuten stond ik weer buiten, met een ondertekend formulier!

Hierna in de brandende zon, op mijn nu al verbrandde schouders, terug gelopen richting de stad om een bezoekje te brengen aan de lokale markt. Ook weer een hele belevenis. Allemaal heerlijk groente en fruit netjes opgestapeld en uitgestald in verschillende houten kraampjes. Mensen die voorbij lopen met geiten voor de slacht of hele zakken rijst op hun hoofd dragen en dan ook nog een baby op de rug, het kan hier allemaal. De markt lui willen al hun waar maar wat graag aan ons 'mzungu' (blanken) verkopen, dus de verkopers waren niet van ons af te slaan. Uiteindelijk voor een goede prijs een hele tas vol groente en fruit gekocht. Daarna nog even lekker geluncht in de stad en vervolgens met een hoofd vol met nieuwe indrukken terug gegaan richting huis. Hier kwamen de verse groenten goed van pas voor de nassi, was weer smullen. Nu nog even lekker uitbuiken en dan op tijd naar bed, want morgen mag ik voor het eerst aan de slag in het Likuni ziekenhuis, spannend!

Heel veel liefs en alvast welterusten,

Milou